Krystyna Kofta po raz kolejny podejmuje dyskusję ze stereotypami, które przez stulecia zawładnęły naszym, europejskim postrzeganiem ról społecznych kobiet i mężczyzn. Mówi też o nowych wzorcach, jakie wykształciły się w ostatnim dwudziestoleciu, które choć radykalnie inne, wcale nie muszą być takie dobre. Dlatego, by żyło się nam lepiej, autorka z obu perspektyw wyłuskuje, to co najlepsze. Lektura lekka i zabawna dla każdego. Nikt nie ma takiego poczucia humoru jak ona. I nikt tak mądrze nie potrafi mówić o życiu. Wbrew temu, co się sądzi, prawdziwej damie wiele uchodzi i jej życie wcale nie jest stalowym gorsetem konwenansu. Dama zmienia się wraz z epoką, tyle że trochę wolniej niż jej wyzwolone koleżanki. Dama znajduje się pod ochroną. Elegancki sposób bycia chroni przed chamstwem. Zauważmy, że dobrze wychowane i delikatne kobiety raczej nie bywają obrażane i są lepiej traktowane niż te äluźne", zachowujące się po męsku. Takie zawsze można poklepać po ramieniu, opowiedzieć im pieprzny dowcip, uszczypnąć publicznie w pośladek czy przyjść do nich w środku nocy z butelką wódki. Kobieta zamieniła się w kolesia albo ziomala. Do ekscentrycznej damy także można przyjść o trzeciej nad ranem, lecz jest to całkiem co innego. Trzeba wtedy przynieść bukiet z siedemnastu róż i dobrze zamrożonego szampana. Może to być wyjątkowa sytuacja, trochę w starym stylu, pachnąca bohemą, nigdy zaś bohomazem. Jeżeli dama chce zdobyć mężczyznę, to musi to być ktoś wyjątkowy, na wysokim poziomie, pod każdym względem jej dorównujący. Innymi nie warto zajmować naszych uczuć. Szkoda na to czasu i energii. Tu właśnie dochodzimy do sedna sprawy. (fragment)